به گزارش پایگاه خبری  تحلیلی گرو، آیت الله علی قدوسی متولد ۱۲ مرداد سال ۱۳۰۶ در نهاوند است. پدرش ملا احمد از علمای به نام نهاوند و مسوول امور شعیه و قضاوت میان عموم بود. جد پدری ایشان آخوند ملا حسین نیز از علمای سرنشاس و باتقوای نهاوند بود و در مجموع خانواده قدوسی از تبار عالمان و بزرگان دینی منطقه نهاوند محسوب می‌شدند. در ۱۵ سالگی برای ادامه تحصیل در علوم دینی به قم مراجعه کرد و از محضر علمایی، چون شهید صدوقی، آیت الله بروجردی و امام خمینی بهره برد تا اینکه در سال ۱۳۴۱ به اجتهاد رسید.

بخش اعظم زندگی آیت الله قدوسی به مبارزات و فعالیت‌های سیاسی بازمی‌گردد. حضور در کنار مبارزان بزرگ انقلاب اسلامی از زمان فعالیت شهید نواب صفوی و بینش و ذکاوت او باعث شد تا وی به یکی از چهره‌های ماندگار و اثرگذار انقلاب اسلامی تبدیل شود. فعالیت‌های سیاسی وی به سه دوره حکومت رضاخان و مبارزه با حزب توده بازمی‌گردد که نقش بسیاری در مبارزه علیه این حزب داشت. دوم همکاری او با شهید نواب صفوی دوره ظهور فداییان اسلام بود و سوم در سال‌های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی که جرقه‌های آن از سال‌های ۴۱ و ۴۲ خورد و قدوسی را به یکی از پشتیبانان امام خمینی در شکل گیری نهضت انقلاب اسلامی تبدیل کرد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال‌های نخست که دادگاه انقلاب وضع نابسامانی داشت از سوی امام خمینی (ره) وی به مقام قضاوت شرعیه در دادگاه‌های انقلاب اسلامی منصوب شد. آیت الله احمدی میانجی در این‌باره می‌گوید: «در اوایل پیروزی انقلاب، در ستاد قم، وقتی قرار شد که ایشان سرپرستی آن را برعهده بگیرد، در جلسه رفقا گفته شد که اگر ایشان سرپرست شود منظمش خواهد کرد و همینطور هم شد، منتهی طولی نکشید که از طرف حضرت امام به دادستانی کل منصوب شدند.»

در شرایطی که ماه اول انقلاب دادگاه‌های هر شهر محل رسیدگی به مشکلات مردم بود، اما هیچ قانون مشخصی نداشتند و بعضا در دادگاه‌های افرادی که صلاحیت نداشتند حضور پیدا کردند شهید قدوسی نخست به اصلاح این نهاد پرداخت. برخورد با مخالفان انقلاب اسلامی از جمله گروهک‌هایی چون منافقین و ضد انقلاب و تدوین قوانین قضایی از اقدامات وی بود.

تاسیس مدرسه حقانی یک از فصول درخشان زندگی شهید قدوسی است. وی با مشارکت علما و استادان برجسته‌ای چون شهید مطهری، آیت الله جنتی، آیت الله مصباح این مدرسه را تاسیس کرده و یکی از بزرگترین خدمات را به حوزه علمیه و انقلاب اسلامی کرد. همچنین تاسیس مکتب توحید خواهران نقش موثری در شکل گیری اندیشه علمی جامعه زنان داشت. این مرکز با تحصیل هزاران زن ایرانی و غیر ایرانی مسوولیت تبلیغ در کل کشور را برعهده داشت و محلی برای تحصیل زنان را فراهم کرد.

ویژگی‌های اخلاقی‌

می‌توان گفت شهید قدوسی در زندگی اش هیـچ کلمه‌ای به اندازه کلمه اخلاص را تکرار نکرد. او هنگـام تـدریس اخلاق و در صـحبت‌های خصوصـی، پیوسـته همگـان را به اخلاص سـفارش می‌کرد. او علما و بزرگان گذشـته را الگو‌هایی در این زمینه می‌دانست. اخلاص امام خمینی (ره) را از برجسـته‌ترین صـفات ایشـان برمی‌شـمرد و همواره شـیفته اخلاص ایشان بود. در کار‌هایی که به ایشان سپرده می‌شد می‌گفت: من ازخدا خواسته‌ام و پیوسته می‌خواهم به همه دستاندرکاران، اخلاص عنایت کند و اگر در من بخواهد چیزی جز رضای حضرتش راه پیدا کند، مرا از ادامه این کار بازدارد.

شهید قدوسی از کودکی با محبت به اهل بیت (ع) پرورش یافته و عشق به چهارده معصوم علیهم السلام با تار و پود جانش آمیخته شده بود. از همان کودکی، نهال محبت این دودمان در نهاد او بارور شد و چون درختی سترگ در ژرفای روانش ریشه دوانید. اینک هستی او با عشق به آل عبا و شجره طیبه ولایت آمیخته بود. سرانجام نیز در راه پای بندی به این عشق پاک، جام شهادت را سر کشیده و به دیدار دوست شتافت.

جملات نهج البلاغه ورد زبان شهید قدوسی بود. کلمات نهج البلاغه را بسیار دلنشین بازگو می‌کرد. ساعت‌ها پس از درس اخلاقش، شاگردان مات و مبهوت، در حال و هوای سخنان مولایشان على علیه السلام غرق می‌شدند. عشق سرشار وی به سیدالشهدا (ع) و شهیدان کربلا در او چنان شوری پدید آورده بود که در مجالس سوگ آن حضرت، سر از پا نمی‌شناخت و با صدای بلند می‌گریست. زیارت جامعه کبیره و عاشورا و توسل به خاندان پیغمبر (ص) را ترک نمی‌کرد.

شهید قدوسی معتقد بود برای خواندن زیارت عاشورا از معتمدترین نسخه استفاده کند و می‌فرمود: «علامه طباطبایی به این معنا تاکید دارد و در ایام محرم و صفر زیارت عاشورایش ترک نمی‌شد.» یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های شهید، تقوا و خداترسی بود. مسائل دنیوی برایش کم ارزش بود و در مدت زمانی که دادستانی انقلاب را برعهده داشت هرگز حقوقی برای خود درنظر نگرفت و از امکانات مالی که حق او بود استفاده نکرد. به شدت مراقب اموال شخصی با اموال عمومی بود که مخلوط نشود.

شهادت فرزند

محمدحسن فرزند بزرگ شهید قدوسی که در رشته جامعه شناسی دانشگاه مشهد مشغول به تحصیل و از دانشجویان پیرو خط امام بود. پیش از انقلاب در جریان فعالیت‌های انقلاب به زندان افتاد و در یک درگیری مسلحانه از ناحیه دست زخمی شد. پس از جنگ تحمیلی به جبهه‌ها رفت و در سپاه هویزه مستقر شد و نهایتا ۱۵ دی سال ۱۳۵۹ در عملیات سراسری قوای ایرانی به همراه ۱۶ نفر دیگر به شهادت رسید.

شهادت

پس از شهادت آیت الله بهشتی و یارانش غبار اندوه بر قلب شهید قدوسی نشست. همواره تاسف خود را از حاضر نشدن در دفتر حزب بیان می‌کرد و نشان بی سعادتی می‌دانست. وقتی با بدن غرق به خون شهید بهشتی رو به رو شد آنچنان گریست که نزدیکانش برای جلوگیری از حادثه‌ای ناگوار او را از سردخانه خارج کردند. شاید کسی باور نمی‌کرد چنین کسی که در شهادت فرزندش صبوری کرد چنین دگرگون شود.

روز سه شنبه ۱۴ شهریور ساعت ۸ و ۴۰ دقیقه صبح وی در حالی که قصد عزیمت به محل کار را داشت بر اثر انفجار بمب آتش‌زا در یکی از دفاتر ساختمان مرکزی دادستان کل اتقلاب مجروح شد. او را به بیمارستان رساندند، ولی در ساعت ۱۴:۳۰ دقیقه همان روز به خیل شهدا پیوست.