به گزارش سایت گرو، یزدان درویشی در سال ۱۳۵۲ هجری شمسی در شهر برزول نهاوند متولد شد. دیوان درویش مربوط به این شاعر نام آشنای برزولی است که مایه افتخار برای جامعه ادب و فرهنگ نهاوند و استان همدان است.

 این کتاب با طراحی زیبا در ۳۸۷ صفحه و قطع وزیری به چاپ رسیده است. دیوان درویش شامل چهار بخش غزلیات ، قصیده ، مثنویات و رباعیات می باشد و هر کدام از این بخش ها دارای اشعاری بسیار جذاب و خواندنی است.

چندی پیش دیوان این شاعر چیره دست به دکترالهی قمشه ای عرضه می گردد وی با خواندن غزلیات موجود در دیوان درویش سطح ادبی و فنون بکار رفته در لابلای غزلها و واژه های بکاررفته را بسیار عالی ارزیابی می کند.

چشم خدابینان

گر چه دل ، آینه حُسن رخی پنهان است                ایـــن همه رنــگ و ریا از اثـر عصیـان اسـت

پیش سیمای تو خورشید دل آرامان چند                 آدمی ، گمشده در ظلمت خود حیران است

جامه ی فخر بُرون باید و دلقی پوشید                    کـه تواضـع هنــــر چشـم خـــدابینـان اسـت

هــر نم اشک که ریزم گُهـری باد ز شـوق                   کـه مــرا یـاد تو هر لحظه گُهـر ریزان اسـت

شاهد عالم غیبم خبری داد که دوست                  خُرم از اهل دل و دیده ی شب خیزان است

مژده ی باغ و لب جوی و لب حور چه سود        بر من ای دوست که گوشم به لب شیطان است

هر چه کردیم بجز حال دل خویش نبود                ای مسلمان چه مسلمانی از این بُرهان است

گـــــر مقــامی طلبی از در توفیـــق درا                   کـــه مقــام و ره توفیــق به درویشـــان است

برو درویش محال است به مقصود رسی

گــر ز آبادی تو جای دگر ویــران است.

انتهای پیام/