به گزارش سایت گرو، در دیدار سالانه مقام معظم رهبری با اساتید دانشگاه‌های سراسر کشور در سال‌های اخیر، ایشان همواره بر رشد علمی کشور تأکید داشتند و به‌صراحت اعلام کردند این رشد علمی به هیچ دلیلی نباید کاهش یابد یا متوقف شود.

ایشان در دیدار شب گذشته خود با اساتید دانشگاه‌ها، دستیابی ایران به رتبه 16 علمی جهان را نتیجه تلاش‌های بی‌وقفه 10، 15 سال اخیر در دانشگاه‌ها و مراکز علمی خواندند و افزودند: شتاب علمی شوق برانگیزی که این افتخار را نصیب ایران کرد، امروز کم شده است و مسئولان باید همت مضاعف کنند که حرکت پیشرفت علمی از دور نیفتد و متناسب با نیاز کشور شتاب گیرد.

رهبر معظم انقلاب در نوعی آسیب‌شناسی از عوامل کاهنده شتاب پیشرفت علمی کشور، به انتقاد شدید از حاشیه‌سازی و سیاست‌بازی در محیط‌های علمی پرداختند و خاطرنشان کردند: محیط دانشگاه باید محیط فهم سیاسی، آگاهی و دانش سیاسی باشد اما سیاسی‌کاری و حاشیه پردازی به کار اصلی دانشگاه‌ها یعنی تلاش و پیشرفت علمی ضربه جدی می‌زند.

مقام معظم رهبری در دیدارهای سال‌های اخیر با اساتید دانشگاه‌های کشور نیز بر موضوع ادامه داشتن رشد علمی کشور و متوقف نشدن آن تأکید کردند و در دیدار جمعی از اساتید دانشگاه‌ها در تاریخ دوم شهریور 1390 ضمن تأکید بر توطئه دشمن مبنی بر کاهش سرعت علمی کشور با اجرای نقشه دین زدایی و علم زدایی، فرمودند:

دشمن على‌القاعده دو تا كار را براى دانشگاه ما برنامه‌ريزى می‌کند: يكى علم زدایی، يكى دین زدایی؛ از دانشگاه علم زدایی بشود، از دانشگاه دین زدایی بشود. علم زدایی از دانشگاه چگونه است؟ يكى از كارهاى كوچكش همين ترور دانشمندان است؛ كه آخرى‌اش همين دو سه تا دانشمند عزيز هسته‌اى ما بودند كه در این‌یک سال اخير از دست ما گرفته شدند. برنامه، وسيع‌تر از این‌هاست؛ این‌یکى از آسان‌ترین‌هایش است. پيچيده‌تر از اين، اين است كه دانشگاه ما را، استاد ما را و دانشجوى ما را به كار غیرعلمی سرگرم كنند؛ نگذارند اين شکوفایی علمى كه آرزوى ماست، تحقق پيدا كند.

ایشان در بخش دیگری از سخنانشان اظهار کردند: مطلب ديگر، لزوم دميدن روح تازه به نهضت علمىِ عميق و سريع است. حركت خوب است - قبلاً هم‌عرض كردم - ليكن بايد يك روح تازه‌اى دميده شود. بخش مهمى از ظرفيت دانشگاهى كشور ما هنوز درگير پيشرفت علمى نيستند. همه‌ى ظرفيت دانشگاهى بايد درگير بحث پيشرفت علم بشود. دانشگاه‌های گوناگون، اساتيد در همه‌جا، دانشجوها - بخصوص دانشجوهاى نخبه و خوش‌فکر كه در بينشان نابغه هم پيدا می‌شوند - همه بايد درگير پيشرفت علم باشند. (بیانات در دیدار جمعی از اساتید در تاریخ 02/06/1390)

مقام معظم رهبری همچنین در جای دیگری و در دیدار اساتید دانشگاه‌های سراسر کشور در سال 92 مجدداً بر رشد علمی کشور تأکید می‌کند و می‌فرمایند: يك سؤالى در اينجا مطرح است: آيا حالا كه ما اين پیشرفت‌های علمى را در زمينه‌هاى مختلف در كشور مشاهده می‌کنیم، یک‌نفس راحتى بكشيم، بنشينيم سر جايمان؟ خب، پيدا است كه پاسخ منفى است؛ نه. ما هنوز از خط مقدم علم عقبيم، هنوز در بسيارى از دانش‌های موردنیاز زندگى دچار عقب‌ماندگى‌هاى مزمن هستيم؛ با همه‌ى اين پيشرفتى كه در بخشى از دانش‌ها داشته‌ايم. پس چون دچار عقب‌ماندگى هستيم، بايد کارکنیم. وانگهى كاروان علم در دنيا متوقف كه نمی‌شود؛ دارند با سرعت حركت می‌کنند. ما نه‌فقط بايد جايگاه فعلى‌مان را حفظ كنيم، بلكه بايد جلو برويم؛ این‌ها همه‌اش تلاش لازم دارد، مجاهدت لازم دارد.

 لذا اولين حرف ما به دانشگاه‌های كشور و دانشمندان كشور و نخبگان كشور اين است كه نگذاريد اين حركت از دوْر بيفتد، نگذاريد حركت علمى كشور متوقف شود؛ هيچ مانعى نتواند دانشگاه كشور را از رشد به سمت پيشرفت علمى بازبدارد.

خب، نكته‌اى كه بر اين اساس بنده اصرار دارم در ذهن آقايان و خانم‌ها و اساتيد محترم مطرح باشد، اين است كه «گفتمان علم و پيشرفت علمى» و «گفتمان پيشرفت عمومى كشور» - يعنى انگيزه براى سهيم شدن دانشگاه در پيشرفت كشور - در دانشگاه بايد حفظ شود؛ كه البته امروز وجود دارد، اما بايد حفظ و تقويت شود. هیچ‌چیزی نبايد با اين گفتمان در دانشگاه مزاحمت كند. بايد اصرار بر نوآورى علمى در دانشگاه وجود داشته باشد؛ اصرار برقرار گرفتن پیشرفت‌های علمى در خدمت نيازهاى كشور، كه يكى از جهت‌گیری‌ها و معيارهاى اساسى اين است. بالاخره ظرفیت‌ها محدود است - هم‌ظرفیت‌های انسانى، هم‌ظرفیت‌های مالى و مادى - حتماً بايد توجه شود كه كار علمى ما در جهت نياز كشور باشد. ما نيازهاى گوناگونى داريم كه دانشگاه می‌تواند به اين نيازها پاسخ دهد، اين خلأها را پر كند. اين هم يك تجربه‌ى ما است. (دیدار با اساتید دانشگاه در تاریخ 15/05/1392)

ایشان در ادامه بیان می‌کنند: اما چيزى كه بايد در نظر باشد، اين است كه يك جبهه‌ى دشمن عنودى در مقابل نظام جمهورى اسلامى در ميان قدرت‌های دنيا وجود دارد. كه به خاطر دلایل خاصى با نظام جمهورى اسلامى و بااقتدار نظام جمهورى اسلامى مخالف‌اند و كارشكنى می‌کنند؛ يكى از كارشكنى‌ها، همين كارشكنى درزمینه‌ی علمى است. بعضى از دوستان گفتند «ديپلماسى علمى»، «ديپلماسى دانشگاهى»؛ بنده هم اعتقاد به اين دارم، تشويق هم كرده‌ام؛ اما توجه داشته باشيد كه طرف مقابل روى اين نكته بخصوص توجه دارد، روى اين نكته برنامه‌ريزى می‌کنند. بر روى همين نقطه‌ى «ديپلماسى علمى» برنامه‌ريزى می‌کنند و اهداف خودشان را دنبال می‌کنند.

اگر با توجه، با آگاهى، با بصيرت، كار انجام بگيرد، ما كاملاً موافق هستيم. از پيشرفت علمى ما هم راضى نيستند. بخشى از اين کارهایی كه امروز درزمینه‌ی تحريم و امثال این‌ها مشاهده می‌کنید، مربوط به همين است كه نمی‌خواهند جامعه‌ى ايرانى به اين اقتدار درون‌زا دست پيدا كند؛ كه اقتدار علمى، يك اقتدار درون‌زا است. بنابراين، اين پيشرفت بايد ادامه پيدا كند. (دیدار با اساتید دانشگاه در تاریخ 15/05/1392)

ایشان همچنین در دیدار اساتید دانشگاه‌ها در سال 1393 بر نقش اساتید در پیشرفت علمی کشورتاکید می‌کنند و می‌فرمایند: دانشگاه در اختیار کسانى قرار نگیرد که پیشرفت علمى را به هیچ مى‌انگارند؛ به آن اهمّیّت نمی‌دهند؛ دانشگاه در اختیار کسانى قرار بگیرد که عاشق پیشرفت علمى کشورند؛ اهمّیّت این مسئله را براى سرنوشت این ملّت و براى سرنوشت این کشور درک می‌کنند. این عرض اصلى ما است؛ مخاطب این مسئله، هم مسئولین دولتى هستند، هم مسئولین دانشگاه‌ها هستند، هم خود شما اساتید هستید؛ دانشگاه حرکتى را شروع کرده، نگذارید این حرکت متوقف بشود؛ این حرکت بایست ادامه پیدا کند و باید مضاعف بشود. عرض کردم - حالا جاى تفصیل کلام در اینجا نیست - ما هنوز خیلى راه در پیش داریم تا به آن نقطه‌اى برسیم که ازلحاظ علمى موردنظر است؛ خیلى باید تلاش کرد؛ خیلى باید مجاهدت کرد.

من خواهش می‌کنم از مسئولان وزارتخانه‌هاى مربوط، و از مسئولان دولتى ذى‌ربط که مرتبط با مسائل علم و دانشگاه و صنعت هستند، مسئله‌ى پیشرفت علمى و ارتباط علم با فنّاورى در کشور را جدی بگیرند؛ یعنى نسبت به این مسئله واقعاً هیچ کوتاهى صورت نگیرد. این مسئله، مسئله‌ى اساسى ما است؛ یکى از اصلى‌ترین، اساسى‌ترین و فورى‌ترین مسائل ما است. کار تحقیقات به‌جاى خود، [امّا] در پژوهش‌ها و آنچه در این زمینه لازم است انجام بگیرد، به نظر ما هیچ نبایستى کوتاهى صورت بگیرد.

من خواهش می‌کنم از مدیران دانشگاه‌ها و مسئولان گوناگون مدیریتی که دانشگاه را مرکز جوَلان سیاسى و تلاش‌ها و فعالیت‌های جناح‌های سیاسى قرار ندهید. سم مهلک حرکت علمى این است که دانشگاه‌ها تبدیل بشوند به باشگاه‌هاى سیاسى؛ کارى که در یک دوره‌اى انجام گرفت.

 این به معنای نفى حرکت سیاسى در بین دانشجویان دانشگاه‌ها نیست؛ بنده همیشه مدافع و منادى کار سیاسى دانشجوها و دانشگاهیان بوده‌ام و هستم - الان هم معتقدم - منتها نگاه سیاسى، مَشرب سیاسى، فهم سیاسى و فعالیت سیاسى داشتن، یک حرف است و دانشگاه را و کلاس درس را و محیط علمى را جولانگاه کار سیاسى قرار دادن، یک حرف دیگرى است؛ این‌ها با همدیگر تفاوت دارد.

 آرامش دانشگاه کمک‌کننده‌ى به این است که دانشگاه بتواند درزمینه‌ی مسائل علم - که این‌همه اهمیت دارد - کار خودش را انجام بدهد، وظیفه‌ى خودش را انجام بدهد، و اگر خدای‌نکرده عکس این بشود، اولین ضربه‌اى که خواهیم خورد، این است که حرکت علمى در دانشگاه و به تبع آن در کشور متوقف خواهد شد، یا کند خواهد شد؛ و عرض کردیم توقّف، به معنای عقب‌گرد است. (دیدار با اساتید دانشگاه در تاریخ 11/04/1393)

انتهای پیام/