این نورها که حالتی شبح‌وار ایجاد کرده‌اند، در نتیجه یک واکنش شیمیایی به نام زیست‌تابی یا bioluminescence ایجاد شده‌اند، در مورد این پدیده پیش از این در «یک پزشک» نوشته‌ام، برای گرفتن این عکس، عکاس شاتر را روی سرعت کم قرار داده و با ریختن ماسه و سنگ در آب و آشفته کردن موجودات ذره‌بینی آب را اشفته کرده، تا نور پیشتری بپراکنند و به این ترتیب نور آبی شبح‌وار را تا حد امکان بیشتر ثبت کرده است.

بیشتر شما با شفق قطبی آشنا هستید، اما در این تصاویر شما شفق قطبی نمی‌بینید، بلکه نور را در رنگ‌ها بسیار زیبا به صورت عمودی و به شکل تیرک یا پایه‌های مرتفعی می‌بینید که از آسمان تا زمین کشیده شده است.

این نورها فقط در شرایط ویژه‌ای شکل می‌گیرند و قابل رؤیت هستند: هوا باید خیلی سرد باشد، یعنی زیر ۲۰ درجه سلسیوس، سرعت وزش باد هم باید خیلی کم باشد. تحت این شرایط کریستال‌های ریز یخ در جو شکل می‌گیرند که نور را به این صورت بازتاب می‌دهند.

این عکس زمستان سال پیش در شمال فنلاند در منطقه‌ای به نام لاپلند گرفته شده است، برودت هوا و بارش برف روی درختان باعث می‌شود که درخت‌های معمولی به شکل مجسمه‌های سوررئال عجیبی درآیند که هر کس به فراخور تخیل خود می‌تواند تصوری متفاوت از آنها داشته باشد، از موجودات فضایی تا انسان و حجم‌های بی‌شکل.

اینها ابرهایی به شکل عدسی هستند که گاهی هم به صورت چندلایه دیده می‌شوند و در ارتفاعات خیلی بالا شکل می‌گیرند.

در مجاورت قله‌های کوه‌ها، اگر رطوبت هوا تحت نیروی جریان‌های هوا به سمت بالا حرکت کند، این ابرها شکل می‌گیرند، به خاطر شکل ویژه‌شان، خیلی‌ها آنها را سفینه‌های موجودات فرازمینی تصور می‌کنند.

می‌رسیم به شفق‌های قطبی، نورهای سحرکننده‌ای که در آسمان مناطق قطبی دیده می‌شوند، وقتی ذرات باردار بادهای خورشیدی به میدان مغناطیسی زمین می‌رسند و در امتداد جهت میدان مغناطیسی به سمت قطب‌ها شتاب می‌گیرند و به جو برخورد می‌کنند، این نورها شکل می‌گیرند.

معمولا شفق قطبی در عرض جغرافیایی ۱۰ تا ۲۰ درجه قابل رؤیت است.

گاهی در ابرهای آلتوکومولوس یا سیروکومولوس حفره‌ای شکل می‌گیرد که می‌تواند به صورت مدور یا بیضوی باشد.

این حرفات را با پدیده‌ای به نام پدیده Bergeron می‌توان توضیح داد:

این حفرات وقتی شکل می‌گیرند که با وجود دمای زیر دمای انجماد آب در محل، به خاطر فقدان ذرات ظریف یخ، آب به صورت معمول نتواند منجمد شود. تحت این شرایط وقتی کریستال‌های یخ شکل بگیرند، ذرات آبی که در مجاوری کریستال‌ها هستند، تصعید می‌شوند، در نتیجه در جای آنها این حفره‌های دیده می‌شوند.

این ابرهای بسیار طویل لوله‌ای شکل گاه می‌توانند هزار کیلومتر طول داشته باشند، آنها در ارتفاع دو کیلومتری شکل می‌گیرند.

این ابرها به صورت پراکنده در مناطق مختلف دنیا، رؤیت شده‌اند، ولی در منطقه‌ای به نام کویینزلند در استرالیا، این ابرها به صورت مرتب در بهار شکل می‌گیرند.

این ابرها و هوای پیرامون آنها می‌توانند باعث آشفتگی در جریان هوا شوند و برای پرواز هواپیماها خطراتی ایجاد کنند.

این ابرها به ابرهای Morning Glory موسوم هستند.

این عکس در شهر پاناما در فلوریدا گرفته شده است، مه روی خلیج مکزیک شکل گرفته است و در امتداد ساحل پیش رفته و روی ساختمان‌ها را گرفته است و منظره‌ای شبیه یک سونامی ایجاد کرده است.

در این حالت سایه یک شیء مثلا هواپیما روی لایه ابرها می‌افتد و دور سایه را یک هاله نور فرامی‌گیرد، این هاله می‌تواند به صورت رنگین کمانی هم باشد و ناشی از پراش نور است.

این رنگین‌کمان‌ها بسیار ندرت دیده می‌شوند، ابرها باید از نوع سیروش باشند و در ارتفاع شش کیلومتری شکل گرفته باشند، همچنین میزان کریستال‌های یخ آنها باید در حد معنی باشد تا تصویری به این صورت بتواند ایجاد بشود: