معبد لائودیسه و قلعه ساسانی یک روی غم‌بار این گمگشتگی هویتی و تاریخی است و آثار و مسکوکات کشف شده ار لایه‌های زیرین این شهر ماقبل تاریخ، صرف‌نظر از تاراج بی‌رحمانه میراث تاریخی آن و اسفبارتر از آن نبود حتی یک موزه به عنوان ویترین فرهنگی شهر، گویای مظلومیت هویتی این کهن دیار و دیرینه سرزمین است.

 اگر چه مدیران امر چند سالی است کلنگ به کنکاش این هویت گمشده و مدفون گشته در اعماق برداشته‌اند و عایدی حاصل از آن چیزی نزدیک به صفر بوده است و در کنار آن بحث بازآفرینی قلعه تاریخی نهاوند در حد کلام و قیل و قال آن هم از زبان مدیریت شهری شنیده می‌شود.

اما در این میان یک غفلت عظیم راهبردی وجود دارد و آن عدم توجه به خانه‌های قدیمی در نهاوند و در کنار آن عدم توجه و تیمار ابنیه تاریخی موجود از جمله مقبره شیخ ابوالعباس نهاوندی و... است.

 آثاری که به عیان هویت تاریخی این شهر و فرهنگ و میراث عظیم و گران‌سنگ این دیرینه دیار را فریاد می‌زنند و متأسفانه با تخریب و مدرنیسیته آن‌ها دیگر حتی ردپایی هم از هویت کهن و تاریخی این دیرینه دیار باقی نمی‌ماند!!!

 حفظ و مرمت خانه‌های تاریخی از لحاظ هویت شهری اگر ارزش آن بیشتر از بناهای تاریخی تخریب شده و مدفون گشته نباشد، کمتر نیست.

 عجیب اینکه ما داشته‌های عیان خود را فراموش کرده و با کلنگی کُند و زنگار بسته به کنکاش میراث تخریب شده و آثار مدفون گشته هویتی مشغول هستیم!!!

 اگر مدعی هستیم نهاوند شهری است با هویت و تاریخ و پیشینه فراتر از تاریخ که (واقعیت هم همین است) باید در کنار کنکاش‌های زیرزمینی و اعماقی، قدری هم با نگاهی تیزبین و دلسوزانه کانون توجه خود را به بناهای عیان وحی و حاضر و موجود که همان خانه‌های قدیمی و بناهای تاریخی این کهن سرزمین است معطوف بداریم؛ نه اینکه با تخریب بی رحمانه آن‌ها این تنها میراث تاریخی نیاکانمان را محو و نابود نماییم!!

  در کنار کاوش‌های باستان‌شناسی، جهت حفظ و احیا هویت گرانسنگ و تاریخی کهن شهر نهاوند تملک و بهینه‌سازی خانه‌ها و حتی در صورت امکان محلات و کوچه‌های قدیمی و تاریخی شهر نهاوند و توجه و تیمار میراث تاریخی موجود، گزینه مهم پیش روست که نیاز به نگاه ویژه‌تری از سوی مسئولان امر دارد.

------------------

دکترعلی ترکاشوند

------------------